obywatel-x

                Kolejny dzień. Środa. Standardowa pobudka o niestandardowej porze, to jest trochę wcześniej. Dzwonię do znajomej sąsiadki i budzę ją. Czuje się przy tym jak automat do budzenia ludzi w Tepsie. Jestem lekko zaspany, ale daje radę i zjawiam się pod jej blokiem tylko 7 minut spóźniony. Zuch chłopak : -))) Zabieram ją i odwożę do pracy. Nastrój oboje mamy super. Podczas jazdy proponuje mi kawę o 11. Pomyślałem, że fajnie będzie wyrwać się z pracy na godzinkę  i zgodziłem się z uśmiechem...W pracy energia mnie roznosi. Mimo braków kadrowych radzę sobie wraz z kumplem ze wszystkim.  O 11 dzwoni sąsiadka i informuje mnie , że nie może wyjść z pracy. Trudno nie będę pił kawy, będę dłużej żył. Po pracy gołąbki za 3,99zł (palce lizać – nie wiem skąd ta cena , jakiś dumping gołąbkowy czy co ???) Później jadę do Jarka. Nie chce mi się jak cholera iść na tą siłownie. Niestety mój kolega ma takie samozaparcie, że się w głowie nie mieści. Okazało się, że nie było tak źle, przepękaliśmy tą godzinkę. Wracamy do domu. U Jarka dużo gości. Dwóch kuzynów. Jak zwykle odbywa się grupowe granie na konsoli i picie piwa. Nie przyłączam się do tej rozpusty. Jeden z obecnych kuzynów przyjechał z drugiego końca polski w poszukiwaniu pracy w mieście nieopodal naszego. Prosili mnie o pomoc. Jest grafikiem komputerowym i chyba się nawet na tym zna... Zadzwoniłem do mojej sympatycznej szwagierki mieszkającej  i pracującej w owym mieście z prośbą o pomoc. Obiecała, że pomoże.                                                                                                                                                                                                                               Posiedziałem jeszcze chwilkę z całym towarzystwem, ale szybko uciekłem bo coś przemęczeni byli tym piwem.

Wróciłem do domu i posiedziałem trochę przed kompem. W tym czasie mój brat opowiedział mi ciekawą historie. Brat pracuje na myjni samochodowej i tam cała rzecz się rozgrywa. Mył wnętrze auta jakiegoś dziadka i zabrał się za wycieranie kierownicy. Niestety przypadkiem oderwał się od kierownicy sterownik od radia. Panika. Co robić ? Pobiegł szybko do kiosku po klej. Wraca i próbuje wycisnąć klej z tubki. Niestety dozownik jakiś koreański, bo nic nie leci. Próbuje odkroić kawałek dozownika nożem. Nóż tępy i upaprany od musztardy. Brat cały w musztardzie. Bierze inny nóż. Udaje się. Klej leci. Biegnie do auta dziadka, wyciska klej i przykleja sterownik do kierownicy. Po chwili klej łapie i sterownik się trzyma. Palce brata też. Nie może oderwać ich od sterownika. W końcu szarpie, sterownik odrywa się od kierownicy i pozostaje przyklejony do palców brata. Na odsiecz przybywa kolega.- Daj , mam lepszy klej – wspólnie odrywają sterownik od palców brata i kolega próbuje przykleić swoim klejem. Niestety nie udaje się. Przy okazji sterownik ulega całkowitemu zalaniu klejem. Kapitulacja. Brat idzie do Dziadka.

-         Proszę Pana auto umyte, ale mamy pewien problem.

-         Jaki ?

-         Podczas mycia sterownik się odkleił – to mówiąc brat podaje ufajdany sterownik dziadkowi. – może Panu uda się przykleić.

-         Hmmm, może by się udało ale widzę...że już ktoś próbował go przykleić...wszystko zalane klejem

-         To nie ja , to kolega

-         To co ja mam teraz zrobić ?

-         Zrobię Panu trzy komplety i będziemy kwita

-         Dobra , myślę , że będzie mnie Pan pamiętał.

Tyle o bracie. Na gg odezwała się moja dobra znajoma Pszczółka. Jeszcze niedawno łączyły nas dość bliskie stosunki i dziewczynie nie przeszło chociaż robię wszystko żeby przeszło. Powiedzmy, że dla jej dobra, bo ja mógłbym  to ciągnąć w nieskończoność, ale uważam że to nie fair. Gdy się poznaliśmy to zanim zdążyłem powiedzieć cześć to ona już się zakochała. Ja chciałem żeby to była przyjaźń, a wyszedł z tego romans. Jej uczucie wynikało z próby odskoczni od szarego codziennego życia. Miłość sposobem na szarość. Tak to widzę. Ja jej nigdy nie powiedziałem niczego więcej niż „bardzo Cię lubię” , ale i tak się zagalopowałem. Któregoś dnia zakończyłem to definitywnie. Teraz może wyjdzie z tego przyjaźń. Chciałbym.

Dzisiaj zaproponowała mi, żebym przyjechał po nią do jej miasta i zabrał ją na imprezę chatowiczów. Zgodziłem się chętnie. Nie widziałem jej od dłuższego czasu i chyba się trochę stęskniłem.

Pościągałem jeszcze trochę plików MP3 (System of a down – moja miłość) i udałem się na spoczynek. Na rano znowu umówiłem się sąsiadką na podwożenie. :-

Wstał kolejny piękny dzień. Ja też wstałem, a co mi tam. Dzisiaj wyjątkowo pobudka o 6:15 i to za pierwszym razem – żadnego przestawiania budzika. Dlaczego tak się stało ? Żeby to zrozumieć muszę napisać co mi się przydarzyło dnia poprzedniego w nocy.

Jak co dzień o godzinie 22 zameldowałem się na chacie ludzi z mojego miasta. Spotkałem tam wielu znajomych, których poznałem przez net i teraz sobie piwkujemy na realu. Za chwile pojawiła się moja prawie sąsiadka, (mieszka kilka bloków dalej) która tez poznałem przez net, a wcześniej o jej istnieniu nie miałem zielonego pojęcia. Zapytała się mnie czy podwiozę ją rano do pracy, a ja się chętnie zgodziłem . Umówiliśmy się , że obudzę ją porannym telefonem. Po tej rozmowie zrobiliśmy mały jazz na chacie na ogólnym. Ona prosiła o całusy, a ja poinformowałem ją , że całusy ze mną tylko na realu. Umówiliśmy się na następny dzień na godzinę 7 na całowanie, a o 7:01 miał być gwałt. Tylko nie wiem kto kogo miał gwałcić. Zaczęły się zgłaszać inne chętne na całowanie i musiałem ustalić kolejność. Na chacie w tym momencie znajdowało się około 100 osób. Lubię takie odjazdy gdy piszemy w duecie bzdury , a ludzie ryczą ze śmiechu. Przynajmniej Ci co to czytają i rozumieją. Niestety przy okazji zacząłem zaczepiać wszystkie chatowniczki, jakie tylko pojawiły się na ogólnym i się  chryja zrobiła. Najgorsze, że oberwało się osobie, którą bardzo lubię. Wirtualna scena zazdrości odegrana przez moją towarzyszkę wprawiła w osłupienie mnie i pozostałych obserwatorów. W międzyczasie cały czas męczyłem się ze ściągnięciem z netu odtwarzacza do DVD. O godzinie 24 już go miałem na dysku, ale oczywiście nic nie odtworzył tylko spowodował permanentne zamknięcie systemu. Zacząłem ściągać następny , a w tym czasie awantura na ogólnym trwała w najlepsze. W końcu nastąpiła jako taka cisza i moja znajoma –sąsiadka – zazdrośnica zaprosiła mnie na do gry w grę na jednym ze znanych  portali internetowych. Umówiliśmy się , że gramy o swoje ciało....Stawka wysoka, ale chyba nie ma różnicy kto wygra yhyhyhy. Zagraliśmy. Pierwsza partia w plecy. W międzyczasie znajoma zaczęła mnie uswiadamiać:

-         wiesz, jestem tu adminem...

-         wiem. : -))))

-         o kurcze, już Ci mówiłam...

Wiedziałem o tym, bo kiedyś ostro popiliśmy i pochwaliła się swoim adminowaniem. Jednak ciągła dalej:

-         wiesz, że niektórzy się proszą , żeby zagrać z adminem ?

-         taaaak ? jest mi niezmiernie miło :-)))

Mimo, że nie miałem bladego pojęcia o tej grze wygrałem decydująca partie i podejrzewam , że dała mi niezłe fory. Po skończonej partii pożegnaliśmy się i umówiliśmy na oddanie ciała kiedy indziej. Z ta moją znajoma jest związana śmieszna historia. Chociaż mieszkamy rzut beretem od siebie poznaliśmy się gdy ja byłem kilkaset kilometrów od Polski. Chatowałem sobie w nocy i poznałem ją właśnie na chacie. Od razu przypadliśmy sobie do gustu, bo mamy podobne poczucie humoru. Postanowiliśmy, że jak wrócę to się zdzwonimy i wyskoczymy razem na piwko. Niestety po powrocie do Polski nie miałem czasu na wykorzystanie tej arcyciekawej propozycji i spotkaliśmy się za kilka dni znowu na chacie. Była wtedy godzina 1 w nocy. Po 3 minutach rozmowy byliśmy już umówieni, a za 15 minut byliśmy już pod knajpą. Pech chciał, że knajpa już zamknięta. Co robić ? Nie namyślając się długo znajoma zaprosiła mnie do siebie. Odwiedziliśmy jeszcze wcześniej monopolowy i zaopatrzyliśmy się w duży zapas napojów chłodzących marki Tyskie. Poszliśmy do niej i rozmawialiśmy do rana, umilając sobie rozmowę piciem. O 5 z minutami wytoczyłem się z jej bramy i nawet nie wiem jak udało mi się dotrzeć do domu....

            Tyle historyjki. Gra się skończyła, znajoma poszła spać a ja dalej walczyłem z moim bezlitosnym wrogiem – DVD. W końcu udało mi się ściągnąć 12MB plik przez zwykły modem (godzina i 15 minut...) i po uruchomieniu film ożył ! Cieszyłem się, ale po 5 minutach film się wyłączył....No tak, wersja demonstracyjna. Super. W ostatnim geście rozpaczy uruchomiłem jeszcze raz odtwarzacz, który wcześniej odmówił posłuszeństwa. I zadziałało ! Chyba coś się zamieszało z kodekami i dlatego wcześniej nie chciał działać. Niestety nie miałem już siły oglądać żadnego filmu nawet ze sobą w roli głównej. Była godzina 02:30. Zasnąłem...

            To było dzisiaj w nocy. Rano obudziłem się jak nigdy o 6:15 z mocnym postanowieniem odstawienia mojej znajomej do pracy. Miałem zadzwonić do niej o 7:00. Przed siódmą zadzwonił jakiś nawiedzony kierowca ciężarówki z kablem , że już stoi z nim na budowie i nie ma tam nikogo, kto mógłby pokwitować odbiór. Zrobiłem akcję telefoniczną ściągnięcia jakiegoś ludzika do odbioru. Problem w tym , że ta budowa jest jakieś 60km od mojego miasta, a ludzik siedzi w mieście. Poinformowałem nawiedzonego kierowcę, że normalni ludzie o tej porze jeszcze śpią, nienormalni pija kawę , a kompletnie upośledzeni stoją ciężarówkami na budowie i  nakazałem mu czekać na ludzika. Wybiła siódma. Zadzwoniłem do znajomej:

-         To ja Twój transport.

-         Aaaaa daj mi 10 minut....

-         Jakie 10 minut ?

-         Aaaaa myślałam, że zaspałam...przyjedź o wpół do ośmej

-         Oka

Odłożyłem słuchawkę, przeprowadziłem procedurę wyjścia z domu (kawa, śniadanko, prasowanko, muzyczka) i pognałem do znajomej. CDN

Mój telefon komórkowy zawył dziko. Z niedowierzaniem popatrzyłem na niego, lecz on dalej wył. Doszło do mnie, że on nie wyje bez powodu. To był poniedziałek 26 sierpnia 2002 roku godzina 6 rano. Dzień w którym postanowiłem napisać swój pamiętnik czyli bloga w necie, ale nie uprzedzajmy faktów. Telefon wył sobie dalej w najlepsze, a ja usiłowałem go włączyć , żeby budzik wyłączyć. Operacja się udała i przestawiłem budzik na 06:45. Znowu śpię. Za pięć sekund telefon znowu zaczął wyć. Znowu operacja wyłączania. Okazało się , że nie minęło pięć sekund tylko 45 minut. Spoko, wstaje. Kolejny klasyczny dzień pracy. Śniadanko -  spokojnie mam czas. Kawka – oooo, ile mam jeszcze czasu. Prasowanko i trochę muzyczki z telewizji – hmmm , już trochę późno. Mam na ósmą. Zdąże. O 7:50 wybiegam z domu potrącając sąsiadkę w drzwiach. Nerwowo otwieram auto. Otwieram z prawej strony, bo po lewej ktoś wydrapał zamek śrubokrętem dwa tygodnie temu.  Zamek już kupiłem, ale nie ma kto zamontować. Ja nie umiem. Odpalam maszynę i przeprowadzam rajd po zatłoczonych ulicach mego miasta. Przejeżdżam trzy dzielnice i o godzinie 08:01 jestem w pracy. Z uśmiechem witam pozostałych pracowników, którzy stoją już w blokach startowych, to jest siedzą na fotelach przy swoich biurkach.    Jest dobrze, szef ma dobry humor. Zabieram się za pierwszą sprawę tego dnia. Hmmmm trudna sprawa. Jeden z klientów zamówił w piątek kabel. Kabel został zamówiony przeze mnie w składzie kabli, a skład jak to skład, przygotował ładnie zamówiony odcinek. Przygotował to znaczy odciął kawał kabla i nawinął go na szpulkę. Taki kabelek na szpulce waży pół tony, a mała szpulka ma metr pięćdziesiąt wysokości. W sobotę zadzwonił do mnie znowu ten klient i niewinnym głosem oznajmił że „się koncepcja zmieniła i potrzebny mu jest inny kabel”. Włosy zjeżyły mi się na głowie, bo bęben kabla to nie para trampek, nie można sobie iść do sklepu i zwrócić , bo cisną w palucha. Postanowiłem sprawę odłożyć na poniedziałek rano, bo w sobotę i tak już nic bym nie zrobił. I nastał poniedziałek rano, a ja siedzę ze słuchawką w ręku i zastanawiam się jaką linię obrony przyjąć, żeby mnie nie wyśmiali. Zadzwoniłem. Na drugim końcu polski telefon odebrała miła Pani i wysłuchała mojej historii. Roztoczyłem jej wizję wspólnej pomyślności pod warunkiem , że zatrzymają sobie ten przygotowany odcinek, a jutro dostarcza nam inny odcinek innego kabla. Pani stwierdziła, że to wykracza ponad jej kompetencje i musi dzwonić do prezesa składu z kablami. Kazała zadzwonić za 15 minut. W zdenerwowaniu przeczekałem 15 minut nerwowo paląc papierosa. Po 15 minutach dzwonie. Prezes się zgodził na anulowanie naszego zamówienia i nawet nie obciążył nas kosztami cięcia. Ave prezes ! Podziękowałem mojej rozmówczyni najśliczniej jak umiałem i rzuciłem się do dalszej walki. Wszystko przebiegało zgodnie z planem gdzieś do godziny jedenastej. O tej porze dowiedziałem się, że jeden z moich klientów zrezygnował z zakupu u nas, bo konkurencja obiecała mu krótszy termin realizacji. Wściekłem się , bo klient zasygnalizował już chęć zakupu dwa tygodnie temu, tylko nie mógł się zdecydować na ilość. W piątek zamówił , a w poniedziałek okazało się , że towar potrzebuje na wtorek. Anulował zamówienie u nas i zamówił w konkurencji, która obiecała mu zrealizować zamówienie na wtorek. Oczywiście znowu chodziło o kabel. Zadzwoniłem do szefa tej firmy i zaopatrzeniowca i obydwu uświadomiłem, że kabel już do nich jedzie i nie da rady wycofać zamówienia. Niestety nie dali się przekonać i oznajmili mi po raz drugi, że we wtorek dostaną kabelek , albo mogę sobie go wsadzić w buty. Adrenalina mi się podniosła i ręce mi opadły. Wybrnąłem jednak z sytuacji i załatwiłem im na wtorek z innego miejsca. Kosztowało mnie to tyle siły , że już miałem pisać podanie o urlop. W międzyczasie jeszcze ktoś zadzwonił o jakiś inny kabel. Udzieliłem kompetentnej odpowiedzi. Po odłożeniu słuchawki oznajmiłem wszystkim w mojej firmie, że jak ktoś jeszcze zadzwoni o kabel to idę się zastrzelić. Moi współpracownicy odpowiedzieli gromkim śmiechem. O godzinie 15 zorientowałem się, że zrobiłem wielki błąd i zamówiłem nie ten towar co trzeba dla jeszcze innego klienta. Świetnie. Dlaczego Boże mnie tak karzesz w poniedziałek ? Odkręcanie tego błędu zajęło mi kolejną godzinę. Szesnasta – koniec pracy. Moje zwłoki domagały się wyjścia z tego miejsca kaźni. Zwłoki wsiadły do auta i odjechały. Wreszcie spokój. Trzeba się odprężyć. Jadę do wypożyczalni pożyczyć film. Wpadam do wypożyczalni i biorę film na DVD. Mam nowy komputer z DVD, więc trzeba wypróbować cudo. Jadę do domu , wrzucam płytę do czytnika i czekam. Czekam i nic się nie dzieje. Aha, nie mam programu . Świetnie, chyba sobie nie pooglądam. W międzyczasie dzwoni telefon.

-          Panie mam towar dla Pana do firmy , ale w pana firmie już nikogo nie ma , gdzie mam dostarczyć towar ?

-         Przyjedź Pan do mnie – odpowiadam. Facet stanął na ulicy, a ja zasuwam do niego na przełaj. Pochodzę. Facet wyjmuje dwie paczki.

-         Chwileczkę ,  miały być trzy ! – informuje gościa. Gość na to:

-         Dali tylko dwie, widocznie się pomylili.

-         No dobra wezmę , ale doślijcie mi jedną

Zasuwam z powrotem do domu z paczkami. Wpadłem na genialny pomysł, że ściągnę sobie program do DVD z internetu. Dzisiaj miałem otrzymać dostęp do internetu 24/h na dobę. Dzwonie do operatora. Pytam się:

-         Dzisiaj miałem dostać numer dostępowy i hasło do uslugi Dialnet Codzień. Czy może mi Pani podać ?

-         Proszę Pana mamy re coś tam systemu, nie mam dostępu do bazy, proszę skontaktować się z nami jutro.

-         Ależ proszę Pani w czwartek powiedziano mi , że hasło uzyskam w piątek , w piątek, że w sobotę, a w sobotę mieliście re coś tam systemu i kazaliście mi zadzwonić poniedziałek, czy ja kiedyś otrzymam ten dostęp ?

-         Proszę Pana (ble , ble , ble , ble , ble ) proszę skontaktować się jutro.

Po ostatnim zdaniu Pani z firmy Dialog nastąpiło rozłączenie rozmowy poprzez uderzenie słuchawką o stół i kilka moich niecenzuralnych słów na temat Dialogu i Pani z infolinii. Skapitulowałem. Nie będzie DVD. Postanowiłem odreagować i zająć się obiadem. Zrobiłem sałatkę z czerwonej papryki i pomidorów , wszystko to posypałem Vegetą i Curry i spróbowałem. Dobreeee. Nalałem sobie kieliszek kalifornijskiego wina i popijając zabrałem się na smażeniu rybnych filecików. Gdy już wszystko było gotowe zjadłem ze smakiem i trochę wciąłem się winem. Nie potrzebnie piłem drugi. Teraz siedzę na fotelu i piszę bloga. Zaraz idę na siłownie, a po niej wrócę i coś jeszcze dopiszę. Fajnie będzie.